Menu
Reflexcamera, spiegelreflexcamera, DSLR-camera (Digital Single-Lens Reflex Camera) … Het zijn allemaal namen voor hetzelfde toestel: een digitaal fototoestel waarmee je via een spiegel door je lens naar het onderwerp kijkt.
Dit toestel heeft zijn naam te danken aan het spiegeltje in de body. Dat weerspiegelt het licht dat in de lens valt, zodat je via de zoeker exact ziet wat je fotografeert. Als je op de knop drukt, klapt het spiegeltje naar boven, zodat het licht op de beeldsensor valt. Dat zorgt ook voor het typisch geluid dat je hoort bij spiegelreflexcamera’s.
Het ontwerp van een spiegelreflexcamera is gelijkaardig aan dat van een oude analoge digitale camera (SLR), maar dan met een digitale beeldsensor. Vroeger werd vaak gezegd dat spiegelreflex een zeer veelzijdige camera is, enkel voor kenners en professionals. Tegenwoordig zijn er instapmodellen die gebruiksvriendelijk zijn, ook voor beginners.
Hybride toestellen of systeemcamera’s kennen we ook als DSLM (Digital Single Lens Mirorless). De naam zegt dus zelf al dat dit toestel geen spiegel heeft.
Deze toestellen combineren de voordelen van een reflexcamera met die van een compacte camera. Doordat er geen spiegeltje in de body zit, valt het licht direct op de beeldsensor. Daardoor zijn de body’s dunner en lichter dan die van een spiegelreflex. Ook de verwisselbare lenzen van een systeemcamera zijn doorgaans compacter dan die van reflexcamera’s.
Het duidelijkste verschil zit hem in de aanwezigheid van een spiegel. Anders dan bij een reflexcamera, heeft een systeemcamera geen spiegel in de body. Verder valt, bij een systeemcamera, het licht direct op de sensor, die het beeld naar de elektronische zoeker stuurt. Ook AutoFocus en AutoExposition worden door de beeldsensor gestuurd, waar een spiegelreflexcamera hiervoor nog twee aparte sensoren nodig heeft.
Door het wegvallen van al deze technologieën, is een hybride camera veel lichter en kleiner dan een reflexcamera.
Een ander groot verschil tussen de twee soorten camera’s is de zoeker. Reflexcamera’s hebben namelijk altijd een optische zoeker. Daarbij kijk je rechtstreeks door de lens van de camera. Je ziet een exacte weerspiegeling van het beeld dat je gaat vastleggen. Een systeemcamera heeft meestal een elektronische zoeker. Daarbij kijk je eigenlijk naar een ingebouwd schermpje in de zoeker. Op dat kleine schermpje heb je hetzelfde beeld als op het grote lcd-scherm.
Een elektronische zoeker is daarom nuttig om het onmiddellijke effect te zien van aangepaste instellingen, zowel in de zoeker als op het scherm. Met een optische zoeker daarentegen, kan je het effect van de instellingen enkel zien wanneer de foto al gemaakt is, of op het lcd-scherm. Bovendien stelt een elektronische zoeker sneller en beter scherp in omstandigheden met weinig licht, waarbij het te donker is om iets te zien via een optische zoeker.
De sluiter van een camera bepaalt hoelang de beeldsensor wordt blootgesteld aan licht om een beeld vast te leggen. De belichtingstijd wordt bepaald door de sluitersnelheid. Er zijn traditionele, mechanische sluiters, elektronische sluiters en hybride sluiters.
Een mechanische sluiter vind je op praktisch elke spiegelreflex- en systeemcamera. Die bestaat uit een soort gordijn dat snel opent en weer sluit wanneer je op de ontspanknop duwt. Op die manier kan er licht op de sensor vallen. Aangezien al het licht volledig op de sensor valt, krijg je zeer scherpe beelden, ook aan hoge snelheid. Daardoor is een camera met mechanische sluiter ideaal voor het nemen van actiefoto’s (sport, auto’s, etc.). Minder geschikt is dit soort sluiter dan weer voor dierenportretten of beelden van voorstellingen, omdat hij veel lawaai maakt en dus kan afleiden. Verder is een mechanische sluiter ook trager dan een elektronische, met een sluitertijd tot 1/4000 seconde.
Op systeemcamera’s zit meestal ook nog een elektronische sluiter, die enkel gebruikt kan worden wanneer de mechanische geopend is. Omdat zo’n elektronische sluiter geen mechanische onderdelen bevat, is die volledig stil. Bovendien zijn kortere sluitertijden, tot 1/64.000 seconde, mogelijk. Voor actiefoto’s is dit soort sluiter niet de meest gepaste. Doordat de sensor niet in één keer belicht wordt, maar in stroken, kan deze sluiter vervormde beelden opleveren, zeker als het onderwerp aan hoge snelheid beweegt. Dit wordt ook wel het ‘rolling shutter’-effect genoemd.
Handig is het dus als een camera de beide sluiters heeft, ook wel hybride sluiter genoemd. Dan kan je voor elke situatie kiezen voor de gepaste sluiter. Jammer genoeg is de optie van twee sluiters voorlopig nog gereserveerd voor high-end modellen.
De beeldkwaliteit van een systeemcamera werd altijd als inferieur gezien ten opzichte van een reflexcamera, maar tegenwoordig is de kwaliteit van beide modellen zeer vergelijkbaar. Ze hebben namelijk dezelfde mogelijkheden op vlak van formaten en sensoren.
Vroeger, toen er nog een film in een camera zat, was de camerasensor dezelfde in alle camera’s. Met digitale camera’s van tegenwoordig heb je meerdere opties:
De resolutie van digitale camera’s is het aantal pixels die de beeldsensor kan verwerken. Vroeger was een hoge resolutie cruciaal voor een camera, maar vandaag zijn lagere resoluties ook al voldoende. Tegenwoordig hebben de meeste camera’s een resolutie van 21 tot 24 megapixels. Sommige modellen gaan tot 100 Mp. Een hogere resolutie is enkel nodig als je afdrukken in zeer groot formaat wil maken, maar ze nemen veel opslagruimte in beslag.
Hybride cameratoestellen hebben tegenwoordig geavanceerde technologieën, waardoor het focussen sneller gebeurt. Scherpstellen gebeurt direct op de beeldsensor, in plaats van op de zoeker, waardoor je het hele beeld kan scherpstellen.
Steeds meer camera’s hebben een ingebouwd autofocussysteem dat automatisch kan scherpstellen op bepaalde zaken. Dit zijn de meest voorkomende functies:
Hybride camera’s zijn draagbaarder en lichter dan spiegelreflexcamera’s, met dezelfde soort lens. Daardoor zijn systeemcamera’s praktischer voor reis-, sport- en straatfotografie.
De accuduur van hybride camera’s is iets zwakker, omdat ze geavanceerdere technologieën hebben, zoals een elektronische zoeker en een high-end scherm, die meer verbruiken dan de optische zoeker van een spiegelreflexcamera.
De grootste verschillen tussen (spiegel)reflexcamera’s en hybride camera’s zitten in de aanwezigheid van een spiegeltje, het soort zoeker, de sluiter(s) en de grootte. Je hoeft je, bij beide modellen, geen zorgen te maken over de beeldkwaliteit. Die is in elk geval superieur.
Jouw keuze zal dus afhangen van het gebruik en je voorkeuren. Als je op zoek bent naar de nieuwste technologieën en als je je camera vaak zal meenemen onderweg, dan is een systeemcamera waarschijnlijk de beste keuze voor jou. Wil je daarentegen actiefoto’s maken en geef je de voorkeur een robuuste bouw? Kies dan voor een spiegelreflexcamera.
Ontdek ons gamma fototoestellen en gebruik de filters om je zoekopdracht te verfijnen.